پخش نیمه‌نهایی «عصر جدید» از جمعه شب/ ما می‌توانیم هر ناممکنی را ممکن کنیم

برنامه «عصر جدید»به مرحله نیمه‌نهایی خود رسیده و اولین قسمت از این مرحله، جمعه ۲۳ اردیبهشت، بعد از خبر ساعت ۲۲، از شبکه سه پخش می‌شود. به همین بهانه از زاوایه‌ای تازه نگاهی داشته‌ایم به ماهیت آن. با این رویکرد که ما همواره به برنامه‌هایی چون «عصر جدید» نیاز داریم که رویای ایرانی بودنمان را برجسته کنند و به یادمان بیاورند که«ما می توانیم هر ناممکنی را ممکن کنیم».

خبرگزاری فارس ـ گروه هنر و رسانه ـ هدایت مومن: همزمان با پایان دور مقدماتی مسابقه استعدادیابی عصرجدید، این رقابت تلویزیونی به مرحله نیمه نهایی خود رسیده و ۳۱ اجرای راه یافته به این مرحله در قالب ۶ برنامه به رقابت خواهند پرداخت تا در نهایت، ۶ فینالیست فصل سوم با انتخاب و رای نهایی مردم، به قسمت پایانی و فینال راه یابند.

اولین قسمت از مرحله نیمه نهایی این برنامه، به دلیل پخش مسابقه فوتبال بین تیم های پرسپولیس تهران و سپاهان اصفهان در شامگاه شنبه ۲۴ اردیبهشت، جمعه ۲۳ اردیبهشت، بعد از خبر ساعت ۲۲، از شبکه سه پخش می شود. شنبه ۲۴ اردیبهشت بازپخش قسمت اول «عصر جدید» بعد از مسابقه فوتبال پخش می‌شود و یکشنبه ۲۵ اردیبهشت نیز قسمت دوم نیمه نهایی این برنامه روی آنتن می‌رود. بینندگان بعد از پایان پخش هر قسمت از برنامه ۱۰۰ساعت فرصت دارند تا به شرکت کننده مورد نظر خود رای دهند. از هفته آینده، روال پخش «عصرجدید» به شکل قبلی بازمی‌گردد و شنبه‌ها و یکشنبه‌ها روی آنتن شبکه سه خواهد رفت.

در ادامه به بهانه از سر گیری پخش مرحله نیمه‌نهایی «عصرجدید» و بازگشت هیجان به تلویزیون، تلاش خواهیم داشت از زاویه‌ای نو به ماهیت این برنامه، نگاهی داشته باشیم.

«عصر جدید» مثل همه برنامه‌های تولیدی بزرگ در سیما نقاط ضعف و قوت دارد؛ به ویژه نقاط ضعف در جزئیات را نمی‌توان از چشم مخاطب پنهان کرد. مثلا نحوه داوری‌ها و قضاوت‌ها یا برخی اجراها را می‌توان جزو این نقاط ضعف در اجرا برشمرد. با این همه برنامه«عصر جدید» چه در معنای واقعی کلمه«استعداد یابی» باشد و چه نباشد، توانسته است طیف وسیعی از مخاطبان را به خود جذب کند. آشکارا پخش مسابقه «عصر جدید» از شبکه سه سیما، در طول سال ۱۴۰۱ جزو پرمخاطب ترین برنامه های تلویزیونی بوده است.

فرض اینکه«عصر جدید» برنامه استعدادیابی نیست

به زعم برخی از کارشناسان نکته مهمی که درباره برنامه «عصر جدید» وجود دارد این است که نباید این برنامه را یک برنامه استعدادیابی محسوب کرد، این برنامه بیشتر نمایشی است؛ میهمانان و شرکت کنندگان می آیند واستعدادهای خودشان را به نمایش می‌گذارند و با رأی داوران و گاهی تماشاگران، صعود می‌کنند و به مراحل بالاتر می‌روند. وقتی بدانیم «عصر جدید» برنامه استعدادیابی نیست، آن گاه می توان از کنار آفت‌ها و آسیب‌های جدّی نمایشی شدن و صحنه‌ای شدنِ بروز و ظهورِ استعدادها به راحتی گذشت، چون وقتی حرف از استعدادیابی به میان می آید، این طور القاء می‌شود که استعداد همان چیزی است که در این برنامه دیده می‌شود. ممکن است افرادی بیرون از این مسابقه باشند و استعدادهای بزرگی باشند که دیده نشده‌اند. برخی اوقات هم گروهی با سودای دیده شدن به این فکر می‌افتند هر طور شده وارد چنین برنامه‌ای شوند، در این مسیر، استعداد خاصِ آن فرد کشف نمی‌شود.

به جای نشان دادن استعداد خودشان، راه نمایش گذاشتن و تأیید گرفتن از داورها را یاد گرفته‌اند. این مسئله همیشه مطرح بوده است که به گروهی هم حسّ حقارت دست می دهد که خودشان را نمی‌بینند و احساس می‌کنند استعدادی ندارند و هیچ وقت هم نخواهند داشت، بنابراین هر موقع «عصر جدید» را مقابل خودمان می‌بینیم با شمایل یک برنامه استعدادیابی، این برنامه را تماشا نکنیم.

حضور قومیت‌ها و ایجاد حس امید/«ما می‌توانیم»

نکته دیگر که کارشناسان بر آن تاکید دارند، مسیری است که احسان علیخانی در پیش گرفته و آن نشان دادن استعدادها و حضور قومیت‌ها و آدم‌های شناخته نشده‌ای است که رویِ جایگاه «عصر جدید» می آیند و اتفاقات خوبی برایشان می‌افتد، این همان ایجاد حسّ امید و خودباوری است که باید بسیاری از برنامه های صداوسیما به دنبال آن باشند. اتفاق مناسب دیگر در برنامه «عصر جدید» که انتظار می‌رود گسترش بیشتری پیدا کند و از این اصل، فاصله نگیرد، اصل توجه به رویکرد بومی، ایرانی و اسلامی است.

اما بدون شک بزرگترین امتیاز و نقطه قوت فرامتنی یا عنصر محوری پیام عصر جدید که موجب می شود این برنامه را جدی گرفت و درباره آن گفتگو کرد، زنده کردن حس «امید» و تقویت باور «ما می توانیم» در مخاطب است. چندسالی است که «امید» مفهوم محوری بیانات مهم و راهبردی رهبر انقلاب قرار گرفته است. از متن بیانیه استراتژیک گام دوم انقلاب که در آن ریشه‌ای‌ترین جهاد را جهاد امیدآفرینی معرفی می‌کنند تا بیانات نوروزی امسال که «امید» و «امیدآفرینی» را به عنوان عنصر ذاتی نوروز ایرانی، نقطه هدف مسئولین را و ناامید کردن و یاس پراکنی را نقطه هدف دشمن در جنگ روایت‌ها و جنگ اقتصادی بیان می‌کنند.

ذات انجام امور به ظاهر انجام نشدنی، غلبه بر شکست‌ها و ناتوانی‌های ظاهری برای انجام نشدنی‌ها، دیده شدن استعداد و هنر و توان شهرستانی‌ها و روستانشین‌ها، امیدآفرین است؛ و این پیامی است که عصر جدید به دنبال انتقال آن به مخاطب و مردم است.

برنامه «عصر جدید» در شرایطی که موج رسانه‌ای دشمن بر ناامیدسازی مردم و جوانان نسبت به آینده‌شان تاکید می‌کند و گفتمان «ما نمی‌توانیم» را ترویج می‌کنند، در دراز مدت در ناخودآگاه فرد فرد مخاطبین، «امیدآفرین» خواهد بود. اینکه جوانانی از جنس اکثر مخاطبین، از همان محله و شهر و با شرایط جسمی، اقتصادی و اجتماعی سخت و دشوار، با تحمل مشکلات و با جدیت و پشتکار توانسته‌اند به قابلیت های بالایی دست پیدا کنند، به خودی خود ترویج باور «ما می‌توانیم» است.

از این رو است که در بسیاری از بخش‌های برنامه و مخصوصاً سخن مجید اسماعیلی داور «عصر جدید» می‌توان به این مفهوم دست پیدا کرد، «ما نمی‌توانیم» معنی ندارد و افرادی روی این صحنه می‌آیند که «ما می‌توانیم» را به منصه ظهور می‌رسانند. از طرفی این برنامه ها جلوی بیماری مزمنِ تهران زدگی تلویزیون را می‌گیرند که اتفاق بسیار خوب و پیش برنده‌ای است.

بازنمایی تحقق«رویای ایرانی ما» در عصر جدید

در تحلیل نهایی«عصر جدید» بخشی از «رویای ایرانی ما» است، آنجا که می‌توانیم در سطح قابل قبولی از آگاهی و شناخت به سر ببریم و خود را از مردم هیچ کشوری نه تنها عقب‌تر ندانیم بلکه حتی به وضعیت و جایگاه خاص و بزرگ ایرانی بودنمان ببالیم و به آن افتخار کنیم. این به معنای این نیست که توهم خود بزرگ بینی پیدا کنیم، بلکه به این معنا است که نسبت به وضعیت خود، آگاهی پیدا کنیم و در جهت ذهنیت این ایده که «هیچ چیز غیرممکن نیست» حرکت کنیم.

چرا که ما ایرانی‌ها نه تنها هیچ از مردم دنیا کم نداشته‌ایم، بلکه همواره ملتی پیشرو، بزرگ و با درکی درست از زمانه بوده‌ایم و در همین مسیر پیش رفته‌ایم. شرایط ایران در منطقه شرایط استثنایی است، به تنهایی در قرن بیستم از خیلی جهات پیشرفته‌تر بوده است از همگنانش. با توجه به این امر که عرب‌ها زبانی دارند که بین ملت های زیادی پخش است و از محصولات فرهنگی هم، بهره می‌برند، از بیروت گرفته تا قاهره و بغداد می‌توانند از آثار مشترک استفاده کنند. بیش از 150 میلیون انسان از آثار فرهنگی اعراب بهره می‌برند، آنها با اینکه امکانات مالی فراوانی( با اینکه این امکانات مالی در برخی از جاها مثل عربستان غیر فرهنگی مصرف می شود) دارند، اما این وسط ،کشور جمهوری اسلامی ایران است که بالاترین رقم دانشجو را در کل منطقه دارد.

از منظری دیگر ایران اولین کشوری است که جنبش ملی کردن صنعت‌اش را در مقابل ابر قدرت‌های غربی ساخته است(در این مسیر ایران اول است، تازه بعد از ما کانال سوئز و...اتفاق افتاده است)، در این مسیر پیشگام بوده و این پیشگامی همچنان در خیلی از جنبه‌ها باقی مانده است. عاقبت هم با «انقلاب اسلامی» بزرگ‌ترین انقلاب مردمی تاریخ را ساخته است.

واقعیت این است که ما ایرانی‌ها ملت بزرگی هستیم و در شرایط بسیار سختی خودمان را ساخته ایم، امروزه با وجود تحریم‌های همه جانبه کشور همچنان در مسیر توسعه است و روز به روز به سمت قله های موفقیت پیش می‌رود. از این رو است که ما همواره به برنامه‌هایی چون «عصر جدید» نیاز داریم که رویای ایرانی بودنمان را برجسته کنند و به یادمان بیاورند که«ما می‌توانیم هر ناممکنی را ممکن کنیم».

انتهای پیام/